Ziekenboekje (3)

Geplaatst op 01/03/202001/09/2022 door Gust Verwerft

Vasculitis allergica met pulpura.
Het klinkt akelig maar dat is het niet.
Of toch niet meer.

Een allergische reactie op een kwalijke griep waartegen ik nochtans ingeënt was.
De eerste serieuze griep die mij uitkiest.
En vijf kg. weggezweet.

Het nadeel van zoiets is dat je,
bijvoorbeeld,
niet meer kan stappen.

De onderbenen kunnen het gewicht van je lichaam niet meer dragen.
Je zit op een stoel, zelfs eventjes in een rolstoel.
Het ziekenhuis, éénmaal heen en snel terug.

Tijd voor veel pillen, zalf, windels
en, letterlijk, voetje-voor-voetje beter.

Weken duurt dat.
Eén stap worden tien stappen.
Tien stappen worden vijftig stappen.

Rechtop staan lukt, enkele seconden, daarna enkele minuten.

En dan,
op een avond,
als het donker is en niemand kijkt,
de eerste aarzelende stappen buiten.

Traag het blokje rond en nog eens.
Gênant traag.

Een paar honderd meter,
het voelt alsof ik tien km. heb gelopen.

Maar, ik kan weer stappen.
Een opluchting die ik in jaren niet meer heb gevoeld.

Rondjes op de hometrainer.
Een minuut, nog eens een minuut.

Na enkele dagen is dat al twee en drie kilometer.
Maar moe, hoge hartslag en bloeddruk.

Avond,
donker,
regen,
niemand op straat.

Ik trek de loopschoenen aan, waarmee ik al honderden km heb gejogd.

Honderd stappen,
dan tien passen “lopen”,
tweehonderd voetstappen,
twintig passen “lopen”,
tweehonderd stappen,
vijftig passen “lopen”
in de gietende regen en bij stormwind.

Het stelt niets voor,
maar het is alsof ik de Pallieterjogging in Lier heb gewonnen.

Vermoeiend, iets te vermoeiend, ik voel het achteraf.

We laten een dag voorbij gaan als herstel.
Ondertussen zijn al enkele doosjes pillen leeg.

Terwijl twee fameuze voetbalploegen mekaar te lijf gaan op tv,
trek ik in het donker mijn andere loopschoenen aan.

Opdracht: twee tot drie km. tussen de plassen en zo lang mogelijk “lopen”.

Het valt ietwat tegen.
Eenmaal honderdvijftig loopstappen,
eenmaal tweehonderd en dan nog eens vijftig.

Bloeddruk en hartslag remmen me nog af.
Voorlopig.
Maar het komt goed, zeker weten.

GV/zo/1 maart/2020