Keuze uit onze vorige boeken (10 en slot)
Van Eeckhaut versus Vermassen
‘Ik word al de hele week door hem getreiterd’

Geplaatst op door

(… pagina 60 in ons boek Recht op Gelijk…)

Vrijdag 11 december 1987, in het holst van de nacht, na vijf uur beraadslaging, maakt de volksjury haar beslissing bekend in de zaak van marktkramer Danny uit Sint-Niklaas die, overspannen, uitgeput en seksueel ontgoocheld zijn echtgenote in haar slaap met een hamer de schedel insloeg, haar wurgde met een touw om daarna aan een roofoverval te willen laten geloven en zelf zware verwondingen te veinzen. Even werd gedacht dat het echtpaar door de Bende van Nijvel werd overvallen. (…)

Het proces voor het Hof van Assisen werd in de media aangekondigd als het duel van de eeuw tussen Jef Vermassen en Piet Van Eeckhaut en is inderdaad uitgedraaid op een strijd zoals nooit voordien. Als in een tweekamp om de wereldtitel schaken.

Vier dagen, drie avonden en één nacht zat de zaal nokvol.
Tientallen advocaten en magistraten luisterden vanuit de zijgang.
Heel de rechtsfaculteit van de Gentse universiteit, alsmede een autobuslading Leuvense studenten wilden dit veelbelovende verbale gevecht meemaken.

Christiaan Maes werd het eventjes te veel tijdens zijn debuut als openbaar aanklager.
Vanop zijn hoge spreekplaats sprak hij banbliksems uit over de media die de sereniteit in een assisenzaal verstoren en mensen laten geloven aan gevechten die hier zouden worden geleverd.

Het proces werd één lange, verbeten kamp tussen de beste pleiters van Vlaanderen die nooit afgeremd werden door voorzitter Marcel D’Hondt.
Geen dag zonder incidenten tussen beiden.
Nadat Jef voor de zoveelste maal in de rede was gevallen door Piet, dreigde Jef ermee op te stappen.
Piet maakte systematisch de getuigen van Jef ongeloofwaardig.

Waarom doodde de kapotgewerkte, vernederde Danny de vrouw die hij aanbad, die slimmer, mooier en rijker was dan hij?
Een aaneenschakeling van frustraties vanwege geweigerde seks en een gebrek aan tederheid?
Sloegen bij hem de stoppen door nadat hij door Gerda was betrapt terwijl hij masturbeerde?
Vreesde hij dat ze hem daarmee weer belachelijk zou maken en zou krenken, zoals ze vroeger had gedaan in het bijzijn van zijn moeder?

Psychiater Roger Deberdt legde een getuigenis af ten gunste van Danny.
Piet en de openbare aanklager reageerden furieus en lieten geen spaander heel van het verslag van deze expert. (…)

Maar de verbetenheid van de tweekamp Van Eeckhaut-Vermassen had wellicht het meest te maken met dingen die men in een assisenzaal niet ziet.
Zo is er de bewering dat Danny en Gerda tijdens hun vijf jaar commerce een omzet van tussen de 15 en 20 miljoen fr. zouden hebben gehad.
Wit en zwart samen.
Men rekent op een winstmarge van 35%.
Waar is dat fortuin gebleven?
De kluis was leeg.
Is iemand na de opsluiting van Danny in die kluis geweest?
De sleutel werd nooit teruggevonden.
Diamanten en antiek evenmin. (…)
Na drie procesdagen stond Jef op achterstand.
Zijn cliënt Danny was een trieste, grijze figuur gebleven die ineenkromp bij elke aanval.
(…) Maar Piet voelde tijdens het slotpleidooi dat de volksjury in de ban geraakte van Jef.
(…)
Op het hoogtepunt van het pleidooi van Jef, liep Piet eerst paars aan, begon dan luidruchtig dossiers te verschuiven en kon zich uiteindelijk niet langer bedwingen. Tegen alle spelregels in, onderbrak hij zijn tegenstrever tijdens diens pleidooi. Niet eenmaal, maar driemaal.

Het leek alsof Jef daar op gewacht had.
Met een beheerst gebaar klapte hij het boek dicht waaruit hij passages stond te citeren.
Hij wierp het boek op zijn schrijftafel, keek kwaad naar de voorzitter en riep uit: ‘Nu is het genoeg geweest. Al dagenlang word ik getreiterd op deze wijze! Ik pas de spelregels toe, hij niet! Men kan nu eenmaal niet aanvaarden dat hier één goed woord over Danny zou worden gesproken!’
(…)
Piet was zichtbaar verrast en aangeslagen.
(…)
Tientallen studenten en toekomstige magistraten en advocaten hoorden het beste uit beider repertoire.
‘Dit zijn geen gewone mensen, dit zijn kunstenaars’, hoorden we mompelen in de zaal.
(…)
De beslissing van de volksjury, later, duidde de winnaar aan.
(…)
Tussen beide pleiters is het pas jaren later weer goed gekomen, min of meer.
(…)

VORIGE FRAGMENTEN: