Uit onze boeken
Jef Vermassen: ‘Maar hij komt nooit meer terug’
Tien verhalen in een boek met o.a. dat proces in Brugge over een zoveelste tragische conflict tussen jonge mensen, ’s nachts. Er blijven altijd ouders achter, zowel van de levende als van de dode. En moeders die in hun zoon blijven geloven, om het even wat hij gedaan heeft. En dat botsen ze soms met Jef Vermassen.
“…De ouders van Kenny Bolle moeten komen getuigen.
Na de tragische feiten zijn ze met de kinderen naar de Ardennen gevlucht.
Ze hebben hier alles verkocht.
Oostende is hen te vijandig geworden.
Ze voelden zich opgejaagd door de journalisten.
Ditmaal kunnen ze niet ontsnappen aan de beeldpers.
In Brugge heeft het Hof van Assisen slechts één enkele deur en langs daar moet iedereen naar binnen en weer naar buiten. Hen overkomt precies hetzelfde als de ouders van Hans Van Themsche in Antwerpen, anderhalf jaar vroeger. Zodra ze in de omgeving van het gerechtsgebouw komen, worden alle camera’s op hen gericht.
Ze weigeren buiten iets te zeggen, maar komen wel in beeld.
Met de persverantwoordelijke wordt afgesproken dat ze niet herkenbaar in beeld zullen komen.
Binnen moeten ze schampere opmerkingen van Jef Vermassen trotseren.
Op de getuigenstoel zitten deze mensen te huilen.
Na ieder moeizaam antwoord betuigen ze hun medeleven met de ouders van de slachtoffers.
“Kenny was een goede jongen, behalve op het laatst, misschien. De school interesseerde hem niet meer. Zo zijn er honderdduizenden. Hij heeft vaak geweend om dat meisje dat de relatie uitmaakte.”
De voorzitter vraagt of ze nog iets willen zeggen.
Moeder Pascale (1970): ‘Ja, meneer. Vanaf het moment dat Kenny vrijkomt, is hij welkom bij ons. We hebben een kamer apart voor hem. Die kamer werd behangen zoals hij het wilde. Zij kleren werden gewassen liggen klaar.’
Op de bank van de beschuldigden zit Kenny te snikken bij zo veel goedheid en ouderliefde.
Jef Vermassen breekt de sfeer.
‘Bij de ouders Bonroy liggen de kleren van Bart ook gereed. Maar hij komt nooit meer terug!’
(…)
Fragment uit ons boek De Kracht van het Kwaad
Lees verder in één van onze vorige boeken…
VORIGE
- In dit huis werd een mens afgeslacht
- Dringende en voorlopige maatregelen
- “Ik mocht van Johan Platteau geen verklaringen meer afleggen”
- Als de donkerste tijden van het katholicisme
- Het is Nina die het dossier instudeert
- Stefanie had haar eigen zolderkamertje
- “Een Hof van Assisen is geen bloemenwinkel”
- Niemand zal in hem de leraar mechanica uit Herk-de-Stad herkennen
- “Bel haar en zeg haar dat ik haar zo graag zie”
- Gabby is tot het laatst gebleven
- “Professor, kunt u dit nogmaals bevestigen?”
- Na Trage Armand komt Snelle Eddy
- Het bloedend hart van Hans Rieder
