Onvergetelijk – Bij de zachte dood van een onsterfelijk advocaat: Werner Lens (1929-2020) reacties

Geplaatst op door

Nu is zelfs Werner Lens overleden in zijn bed in Mortsel.
91 jaar en goed bij zijn zinnen
en nog altijd dezelfde bril.
Relikwie uit de grote dagen van de advocatuur.

Werner Lens was de Pol Vandemeulebroucke van zijn tijd.

Sterven in toga

Hij is steeds advocaat gebleven.
Ere-advocaat, de titel heeft hij nooit aangevraagd.
Hij wou sterven in toga, om het met zijn eigen woorden te zeggen.

Het is hem bijna gelukt.
Werner is enkele malen uit de dood opgestaan.
Tweemaal trachtten ze hem te vermoorden.
Driemaal overleefde hij infarcten en beroerten.
Ook een uitstapje naar de politiek.

Altijd kwam hij terug, sterker dan tevoren.

De ene zijn dood

Werner heeft mijn leven van richting veranderd.

In 1967 was ik als “belangstellende” gaan kijken naar het proces van W.L.
een dorpsgenoot,
beschuldigd van de moord op zijn vrouw Lieve.
In de Sint-Jan Vianeystraat, Wilrijk.

De beschuldigde heeft altijd ontkend.

Dat proces maakte op mij,
toen als jonge mens,
op de staanplaatsen,
en de eerste keer in het grote gerechtsgebouw van Antwerpen,
een enorme indruk.

Toneel op het niveau van de Koninklijke Nederlandse Schouwburg.

Het rekwistoor van openbaar aanklager Six
en het pleidooi van Werner Lens.

Het klonk als dialogen,
uit “A Witness For The Prosecution”
geïnspireerd op een thriller van Agatha Christie
en gespeeld door sir Lawrence Oliver
en Charles Laughton,
in regie Billy Wilder.

Om deze redenen

“Achtbare leden van de jury,
het is toch ondenkbaar dat iemand zijn vrouw vermoordt
op de dag dat zijn ouders op bezoek komen
en iedereen nog taart heeft gegeten?”

Ik zie hem nog staan,
na zijn pleidooi,
omringd door tientallen fans in de grote hal.

-“Is hij echt onschuldig, meester?”
“Ik weet het niet.”
“Ik stel alleen vast dat hij altijd dezelfde versie aanhoudt.”
“En op alles, rustig, een antwoord heeft.”

De overtuigende manier waarop Werner Lens,
met niks in het dossier en alles in de mouwen
over de onschuld pleitte,
met een pokerface,
en met de waardigheid van een betere kuise kardinaal.

Ik heb hem zelfs lange tijd geloofd,
want ik kon mij (toen) niet voorstellen dat een ernstige man
met die prachtige taal
daar de waarheid geweld stond aan te doen.

Later ben ik dat soort waarheden anders beginnen aanvoelen.

Zo is het begonnen, voor mij

Enfin,
het personage Werner Lens
heeft me de overstap doen maken
van showbusiness en sport
naar de verslaggeving over het Hof van Assisen.

Met een apotheose,
35 jaar later,
toen ik op zijn kantoor
mijn eerste boek “Beschuldigde Sta” voor hem mocht signeren
en er zelfs een opdracht moest inschrijven.

Ik heb hem daarna nog vaak gehoord,
in toga,
alof hij met pauselijke waardigheid was bekleed.

Vaak wist ik dat,
wat hij pleitte,
niet waar was
maar ik moest mezelf geweld aandoen om hem niet te geloven.

Zijn dauphin John Maes heeft die stijl overgenomen.
De grote woordenkunstenaar,
de perfecte dictie.
De geloofwaardigheid
en het charisma
dat er af druipt.

De onsterfelijkheid zelve

Er bestaan weinig foto’s van Werner op de werkvloer.
En zeker geen kleurenfoto’s.
Toen de digitalisering begon,
was Werner niet meer op scène van het Hof van Assisen.

Er bestaan vele, vele sterke verhalen over Werner Lens.
Heel mooie en veel minder mooie.

Hij was betrokken bij de grootste processen uit die tijd.
En gebeurtenissen in en rond de justitiepaleizen en dat niet altijd als advocaat.

Dynamiet en kogels

In november 1980 wordt een eerste aanslag op hem gepleegd.
200 gram TNT was verbonden met een knipperlicht.
Zijn gepantserde BMW ontplofte, met zijn zoon aan het stuur.
Zoon gaf vader een lift, richting justitiepaleis.

In februari 1986 werd een tweede aanslag op hem gepleegd
in de inkomhal van het advocatenkantoor.

Hij werd neergeschoten en kreeg een kogel in de buik.
Maag, dikke darm en lever doorboord.
Hij overleeft.

Later bleek dat een mysterieuze dame
ene Claude A. had aangesproken
om de advocaat neer te schieten.

Claude gaf de opdracht door aan een ex-legioensoldaat Didier G.
die slechts 15.000 fr (450€) ontving inplaats van het beloofde miljoen (25.000€).

Er is nooit algehele duidelijkheid gekomen in deze affaire.

Het staat op papier

In mijn eerste van zowat honderd pocketboekjes
waren Werner Lens en John Maes uiteraard de hoodrolspelers.
“Moord met verzachtende omstandigheden”, heette het.

Over een vader die zijn vrouw en drie kinderen vermoordt
en toch niet tot de maximulstraf wordt veroordeeld.

Zoiets kon alleen Werner Lens,
telg uit een advocatendynastie,
geboren in gotbetert Booischot.

Laatste client pleegt zelfmoord

Zijn laatste assisenproces
pleitte hij in 2009
in Leuven onder voorzitter Tony Boyen.

Na de lange ondervraging door de voorzitter pleegde de beschuldigde zelfmoord.
Werner Lens had nochtans een stratego voor een vrijspraak.

Ook daar hebben we over geschreven in één van onze boeken.

Dinsdag 3 november 2020