Op vrijdag 30 juni 2017 lezen we in HET LAATSTE NIEUWS het artikel van Kristof Aerts – “… Alice De Man is dinsdag op 88-jarige leeftijd overleden. Ze was een pionier binnen de magistratuur. Ze was de eerste vrouw in ons land die het schopte tot voorzitter van het hof van beroep. “In die tijd was dat uniek en verre van evident”, zegt haar neef Jan De Man. – OVERLEDEN ALICE DE MAN EERSTE VROUW AAN TOP HOF VAN BEROEP Haar eerste stappen zette Alice De Man in de advocatuur. “Ze vond dat niet haar ding”, vertelt advocaat Jan De Man. “Al heel snel stapte ze over naar het parket en al even snel ging ze aan de slag als rechter, en dan jeugdrechter.” Ambitie had Alice te over. Ze stelde zich kandidaat als raadsheer voor het hof van beroep. Toen was er maar één hof van beroep, in Brussel. Iedereen die in beroep ging, moest in die periode naar Brussel. “Mijn tante moest zich daarom presenteren bij de toenmalige voorzitter, uiteraard een Franstalige”, vertelt Jan De Man. “Dit is een anekdote die tante vaak vertelde. In die tijd moest ze haar weg zoeken in Brussel. Lang voor er gps-toestellen bestonden. Ze vond het huis, zeg gerust het kleine kasteel, in een chique buitenwijk van Brussel. De butler liet haar binnen en liet haar even wachten. Toen ze het kabinet binnenkwam, was het eerste wat de voorzitter zei: “Mais, vous êtes une femme!” Toch kon ze aan de slag bij het hof van beroep. Op het moment dat er in 1975 een hof van beroep in Antwerpen werd geopend, verhuisde raadsheer Alice De Man meteen mee. Goede raad Advocaat Jan De Man had een hele nauwe band met zijn tante. “Toen ik afstudeerde, kende ik eigenlijk niemand. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik stage kon lopen bij Marcel Imler en stond zo ook aan de wieg van mijn loopbaan. Later bleef ze me ook goede raad geven. In die mannenwereld was ze best een harde tante.” Anders had ze het misschien ook niet geschopt tot Eerste Voorzitter van het hof van beroep in Antwerpen. “Ze was voorzitter van 1988 tot 1996”, vertelt woordvoerder Tom Hoorens. “Dat maakte van haar de eerste vrouwelijk korpsoverste van een hof van beroep in België, Nederland en Luxemburg.” Monument Alice woonde haar hele leven in Kalmthout. Ze is nooit gehuwd. “Het monument ter ere van de Canadese bevrijders dat aan het station van Kalmthout -Heide staat, is er mede dankzij mijn tante gekomen. Dat boeide haar enorm”, vervolgt Jan De Man. Als tiener heeft de Kalmthoutse de Tweede Wereldoorlog van dichtbij meegemaakt. Na de Bevrijding vierde ze met haar familie Kerstmis met Engelse soldaten. Ze bleef in de jaren daarna ook contact houden. Dinsdag is Alice overleden in een rust-en verzorgingstehuis in Schoten. Drie jaar geleden verhuisde ze van Kalmthout naar het RVT, toen ze een kleine hersenbloeding had gekregen. Volgende week donderdag volgt de afscheidsplechtigheid in Brasschaat.
