Uit onze boeken
‘Nooit is een voorzitter zo partijdig geweest’
Maandagavond 3 juni 2002.
De volksjury heeft het niet gedurfd. Of niet gewild.
Alex Vercauteren vrijspreken.
Het zat erin.
Maar Alex Vercauteren EN Germain Daenen vrijspreken, dat was te veel gevraagd.
Na drie uur beraadslagen, antwoordde de meerderheid van de volksjury “ja” op de acht schuldvragen.
Dinsdagavond 4 juni 2002.
Dit proces van de Tergende Traagheid beleeft een nieuwe stunt.
Nadat vanmorgen viermaal levenslang werd gevorderd en nadat Johan Platteau en Bart Vosters mooi hadden gepleit voor Albert Barrez – dit terwijl de hele wereld naar de voetbalmatch Japan-België zat te kijken – bleek het Hof van plan ook vandaag niet tot de finish te gaan. Jan De Man mocht nog hengelen naar enige verzachtende omstandigheden voor Carl De Schutter en Marc Similon mocht in zijn pleidooi de opmerking verwerken dat hij nog steeds in de onschuld geloofde van Germain Daenen.
Toen rond 15 uur Walter Van Steenbrugge voor Vercauteren wilde pleiten, meende het Hof dat de volksjury, na hun prestatie van gisteren, recht had op een zonnige namiddag vrijaf.
Alweer! Zo komt het dat pas morgen Van Steenbrugge mag pleiten om Vercauteren te redden van levenslange opsluiting.
Woensdagnamiddag 5 juni 2002.
25 jaar bruto voor Albert Barrez, uitvoerder van de moord op Karel Van Noppen.
Dat is veel zwaarder dan hij na zijn biecht had gehoopt.
25 jaar bruto voor Carl De Schutter, de organisator en wapenleverancier.
Hij moet zich wel slecht beloond voelen.
Zonder de zoveelste gewijzigde verklaring van De Schutter had men Vercauteren nooit kunnen aanhouden.
25 jaar bruto voor Germain Daenen, in zijn rol van verbindingsman.
Veel minder dan iedereen had verwacht en veel voor iemand die zegt onschuldig te zijn en, zo hij toch schuldig is, een figurantenrolletje heeft gespeeld.
Levenslang voor Alex Vercauteren die de moord op de ijverige vleeskeurder zou hebben betaald en tot de laatste snik alles ontkent. Weduwe Mieke Van Noppen, die gisteren aankondigde nu een nieuw leven te willen beginnen, diende alvast een gedetailleerde schadenota in van één miljoen euro.
Voorzitter Edwin Van Fraechem kon acht weken de vaak onnodige bitterheid niet uitgommen met zijn slottoespraak.
‘U, de vier veroordeelden, blijft mijn medemensen. Indien één van u ooit de behoefte heeft om met mij te spreken, laat het me dan weten. En ik kom naar u. Met uitgestoken hand.’
De aanhang van Vercauteren gebruikte nadien harde woorden:
‘Dit was geen eerlijk proces.
Het was een gearrangeerde opvoering tegen ons.
Nooit is een voorzitter zo partijdig geweest als deze…’
(… lees meer in ons boek)
Naschrift:
In een video-interview van april 2023 in de podcast Souidi’s Sessions komt Hans Rieder tot in de kleinste details terug op deze ingreep van de voorzitter.
VORIGE
- Nooit is een voorzitter zo partijdig geweest
- De lakens zien donkerrood van het bloed
- Maar hij keert nooit meer terug
- In dit huis werd een mens afgeslacht
- Dringende en voorlopige maatregelen
- “Ik mocht van Johan Platteau geen verklaringen meer afleggen”
- Als de donkerste tijden van het katholicisme
- Het is Nina die het dossier instudeert
- Stefanie had haar eigen zolderkamertje
- “Een Hof van Assisen is geen bloemenwinkel”
- Niemand zal in hem de leraar mechanica uit Herk-de-Stad herkennen
- “Bel haar en zeg haar dat ik haar zo graag zie”
- Gabby is tot het laatst gebleven
- “Professor, kunt u dit nogmaals bevestigen?”
- Na Trage Armand komt Snelle Eddy
- Het bloedend hart van Hans Rieder
