Joris Van der Aa over onze Walter 1, Walter 2, Johan en Jef

---

Ik lees niet meer zo veel,
maar mis zelden de zaterdagkronieken
van Nadine Van Der Linden (Het Laatste Nieuws),
Jan Van Rompaey (Het Nieuwsblad),
Kaaiman (De Tijd)
en Joris Van der Aa (Gazet van Antwerpen).

Voor andere kwaliteitskranten heb ik geen tijd
en niet meer de moed de diepzinnigheid ervan te doorgronden.

Over naar Joris Van der Aa,
nu senior writer van Gazet van Antwerpen
en vaak tegen het forse lijf te lopen in het Vlinderpaleis
alwaar de fine fleur van de advocatuur,
magistratuur,
de speurderswereld
en de onderwereld dagelijks reünie heeft.

De stukjes van Joris worden iedere zaterdag beter en de gevolgen zijn er.
Aanbevolen lectuur!
Hetzij in de dikke  papieren weekeindkrant of digitaal,
te lezen met een betaalbaar kort abonnement.

Deze week schreef Joris het wellicht meest gedurfde,
meest humoristische
en de meest waarheidsvolte column
uit de geschiedenis van zijn kranten en van vele kranten.

We willen er graag uit citeren.
Het is moeilijk iets eruit weg te laten.
Daarom een ruime passage, voor één keer.

We lezen:

“… Eerst even een misverstand uit de wereld helpen.
Een topadvocaat ben je niet omdat je veel zaken wint,
of omdat je goed werk levert voor je cliënten.

Een topadvocaat ben je pas als “de VTM” heeft gezegd dat je er een bent.
Of Terzake.

Walter Van Steenbrugge is zo’n topadvocaat.
Bij elk mediageniek dossier is hij erbij.

U kent hem ongetwijfeld van Operatie Kelk,
de Aquino’s
of Operatie Schone Handen.

Helaas hebben we nog niemand gevonden die zich één klinkende overwinning van Van Steenbrugge voor de geest kan halen.

Neem nu het dossier-Aquino.
Van Steenbrugge en Jef Vermassen,
die andere grootheid van de Vlaamse advocatuur,
hadden met de biecht
van de mysterieuze agent-provocateur Bart
goud in handen,
maar het topduo slaagde erin om het goud in lood te veranderen.

Resultaat:
Raf Aquino kreeg tien jaar bak.
Silvio Aquino, dat andere kopstuk, kreeg letterlijk een lading lood te slikken.
Hij werd geliquideerd nog voor de hele zaak was afgehandeld.

---

Eén man probeerde het topduo Vermassen en Van Steenbrugge een tijdje bij te benen:
Johan Platteau,
bekend als “de advocaat van de Kasteelmoord”,
zoals hij zichzelf bij toekomstige cliënten aanprijst.

Platteau is een geboren verteller,
een entertainer in het diepst van zijn wezen,
maar de laatste keer dat hij vermoedelijk een wetboek heeft vastgehad
dateert van toen de euro nog ingevoerd moest worden.

Het juridische werk
laat de “advocaat van de Kasteelmoord”
over aan zijn schare fysiek en mentaal overwerkte stagiaires.

“Wilt gij pleiten? Dan zal ik wel voor een beetje sfeer in de rechtszaal zorgen”,
zo pleegt Platteau zijn werkvolk aan te spreken.

(…)

Staat er dan niemand op tegen de mediatieke hegemonie van de Oost-Vlaamse strafpleiters?

Toch wel.
Eén Antwerpse strafpleiter geeft Van Steenbrugge en Vermassen al een tijdje het nakijken.
Hij schrijft/signeert thrillers met een tempo dat Herman Brusselmans doet blozen,
bestuurt een voetbalclub,
regisseert toneelstukken,
heeft een centrum dat jihadisten deradicaliseert,
geeft duiding in alle mogelijke televisiestudio’s,
trekt met een theatermonoloog door het land,
doctoreert aan de universiteit
én runt intussen een advocatenkantoor vol mooie vrouwen.

De naam van deze veelzijdige superman: Walter Damen.

Walter is van alle markten thuis,
terwijl Jef Vermassen maar één trucje kent:
Jef Vermassen spelen.

Bij Damen ook geen flou artistique,
en geen drammerige moral high ground zoals bij Van Steenbrugge.

Bescheidenheid en werklust,
daar draait het bij Damen om.
Of nee wacht, laat het ons gewoon op werklust houden.

---

Dat Walter Damen de voorbije week
een artikel van een halve vierkante meter kreeg
in de grootste krant van het land,
een krant die hij als zijn persoonlijk fanblad beschouwt,
heeft meester Vermassen ongetwijfeld “groot verdriet” gedaan.

Het verhaal dat Jef bij de DPG-krant
op het Kievitplein
zijn beklag deed over de aandacht die confrater Damen in het dagblad kreeg,
hebben we geklasseerd als roddel,
maar we kunnen toch ook niet om de vaststelling heen dat Verdrietige Jef
één dag later
óók een artikel van een halve vierkante meter kreeg.

(…)

Joke Bleys,
Jorgen Van Laer
of Johan Vangenechten,
om maar enkele namen te noemen,
komen zelden in het nieuws,
maar zijn evengoed topadvocaten.

Ze duiken op in grote strafdossiers
en beschikken over een uitgebreid cliënteel,
omdat ze resultaten halen voor hun klanten.

En dan is er nog de dandy-generatie,
met strak gekostumeerde strafpleiters
als Sam Vlaminck of Sahil Malik
die op hun suède loafers staan te trappelen
om de macht over te nemen van Vermassen en Van Steenbrugge.

Gazet van Antwerpen/zaterdag/16/november/2019