Corona Corner (1) – De bubbels zijn uitgepraat, al lang – Reacties

Geplaatst op door

Hoe lang is dat nu al bezig?
Midden maart.

En voor mij sinds februari, want ik was door een zeldzame griep serieus in panne gevallen.

Het huis als betaalde gevangenis.
’s Morgens een haastig loopje, zoals een hond die even naar buiten mag.

Al zes maanden dus.
Met fameuze inperking van al wat we gewoon waren en waarvan we dachten het altijd zo zou blijven.
Zoals alle dagen vroeg op en laat er in,
vele mensen zien en horen,
vele kilometers heen en terug,
vele wisselende decors,
vele gesprekken,
de weg zoeken tussen tegengestelde standpunten,
het rangschikken van woorden tot zinnen,
zinnen tot artikels, tot reportages, tot boeken.

Nu al zes maanden is daar weinig tot niets van overgebleven.
Vooruitzichten zijn er niet,
tenzij slechte,
aangestuurd vanuit media die helaas paniek als koopwaar brengen.
Het zou anders kunnen.

Sociaal leven is er niet meer,
huidcontact smaakt naar dood,
familiaire banden verdrogen,
familiebezoek ruikt naar beleefde angst.

En voortaan zelfs iedereen gemaskerd,
ook in de rustigste en gezondste lucht.

Het begint te wegen, zwaar te wegen,
het ondraagbare is nabij.

De geest zal het eerst begeven,
onder het gewicht van de eenzaamheid.
Het tijdvak van depressies,
daarna daden van uitzichtloosheid.

Want wat geweest is, dat komt nooit meer terug.

De kracht vinden om aan die nieuwe manier van leven te beginnen?
Weinigen, vrees ik.
Er is geen waarom en geen daarom meer.
Zonder waarom en zonder daarom is het leven onleefbaar.

gv/ma/03/08/2020