Analyse – Beste glazenwasser krijgt beste proces

Aan de kwaliteiten van Stefaan Du Lion (58) als glazenwasser heeft in Antwerpen nooit iemand getwijfeld en dat gedurende tientallen jaren. Zijn ramen blonken aan de buitenkant als spiegels en altijd bereid, voor een prijsje in het zwart, ook van binnen de ramen te poetsen.

Man met honderden tevreden klanten, ook jarenlang.
Helaas hebben enkele die van die klanten zijn gedrevenheid betaald met hun leven na eerst neergeslagen, vastgebonden, verkracht en dan doodgestoken te worden.
Een vierde vrouw, kruiste hem op de fiets langs het kanaal en stierf een vreselijke dood, zoals het dertig jaar later ook Julie Van Espen zou overkomen.

De beste glazenwasser van Antwerpen heeft het best mogelijke proces gekregen voor het Hof van Assisen, gedragen door een geïnteresseerde volksjury en geleid door een voorzitter die iedereen in zijn waardigheid laat, zelfs een sadistisch seksueel roofdier.

De vragen waren interessant, de antwoorden ook.

• • De gerechtsdeskundigen hielden het, voor hun doen, kort en bondig.
  • De getuigen, meest familieden van vrouwen die een gruwelijk dood stierven, hebben zich mogen en kunnen afreageren op de getuigenstoel en sommigen zijn nu even bekende figuren als Stephaan Du Lion.
  • Vanessa, de dochter van Eve Poppe, is binnen de kortste tijd een mediafiguur geworden nadat ze eerder was in geslaagd, tijdens een aangrijpende dialoog, Du Lion tot de bekentenissen te brengen die men misschien liever niet gehoord had.

Een beste proces omdat we hier door de grootste advocaten zo veel en vaak hebben horen jubelen over het nut van het Hof van Assisen met een volksjury, een rechtsorgaan dat een bepaalde politieke partij zo graag zou afgeschaft zien. Iets waar ze eventjes in gelukt waren totdat het Grondwettelijk Hof een einde maakte aan het politieke, zelfs juridische incivisme.

• • • Een goed proces omdat we veel hebben geleerd na de lezing van een zichtbaar vermoeide Jef Vermassen over de types van seriemoordenaars.
    • Anderen hadden het over de evolutie van het sporenonderzoek (DNA) dat vandaag bijna onmogelijk maakt dat moorden onopgehelderd blijven.
    • Meeste aandacht wellicht voor de verhalen over de wraakroepende toestanden waarin, in een stad als Antwerpen, kinderen thuis systematisch konden mishandeld en onteerd worden, zonder dat werd ingegrepen. Niet door de school, niet door de bijzondere jeugdzorg, niet door de politie, niet door justitie. We hebben nu gehoord uit de mond van magistraten en advocaten dat zoiets vandaag niet meer kan.
    • Voortaan zal dus niemand nog een ellendige jeugd moeten doormaken zoals Stephaan Lion en zijn zussen. We hopen dat het waar is.

Anderzijds…

Uiteraard was dit proces niet perfect, zeker de organisatie niet op de mansardes van een futuristisch Vlinderpaleis, geschikt voor tentoonstellingen, basketbal-, loop- en bokswedstrijden.

• • • Zo moesten de toeschouwers en de media (behalve de VRT) het proces volgen op een tv-scherm in een andere vleugel van het gebouw. Familie van de slachtoffers zat wel in de zaal, samen met ons nobele onbekenden.
    • Het gezicht van de voorzitter hebben we nooit gezien, de dames naast hem evenmin. Pas na het proces zagen we dat hij een witte baard laat groeien, annex snor.
    • Aanklager Björn Backx zagen we enkele in de verte, enkele centimeter hoog. Of er een griffier in de zaal was, weten we niet zeker.
    • De tien advocaten van de burgerlijke partijen konden we niet zien zitten, met de camera permanent op hun rug gericht. Alleen tijdens de pleidooien zagen we ze aan de spreektafel. Tien dagen lang hebben we geprobeerd aan hun stem te herkennen wie de vragen stelde.
    • Wie wel wel zagen, de hele tijd close in beeld: Stephane Du Lion, meestal in de pose van een standbeeld.

En toch blijft het een mooi proces, eerlang afgedrukt in juridische geschriften.