Als het weer avond wordt…
Zo begint in 1882 dat prachtig gedicht van Guido Gezelle:
De navond komt zoo stil,
zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet
wanneer de dag
of waar hij is geleden.
’t Is avond, stille …
en mij omtrent,
is iets of iemand,
onbekend,
die zachtjes mij beroerend,
zegt:
“’t Is avond
en ’t is rustens recht.”