Dossier Vanhalst – Dag 1a – Tegen Pascale Clauw kan een man niet liegen

Jurgen Vanhalst heeft altijd gezegd dat hij het niet meer wist, dat hij schuldig is maar een stuk van zijn memorie kwijt is. Dat geheugen is er nu opnieuw. Mannen die ondervraagd worden door Pascale Clauw, verkleed in knalrode toga, met haar doordringende ogen, kunnen niet meer liegen. Ze vertellen alles wat Pascale wil horen. En nog meer.

Het was al laat, vandaag, zelfs al donker en somber zoals het alleen in Gent-Rabot kan zijn. Na veel gevoorlees en ietwat lastig doen, kwam er dan toch een bekentenis tijdens de ondervraging over het waarom van de twee messteken. Niets te maken met drugs, zoals kwatongen beweren en zelfs schrijven, in grote opmaak voor een gretig publiek.

• ‘Sally dreigde ermee dat ze mij nooit gerust zou laten, dat ik niet mocht weggaan en dat ik altijd bij haar moest blijven. Dan heb ik het mes gepakt en gestoken, tweemaal.’
• De smoorverliefdheid van Sally Hautekeete had waanzinnige vormen aangenomen. Ze had voor Jurgen zelfs een flat gezocht waar hij naartoe zou kunnen als hij zijn lief Eef zou verlaten. Iets waaraan Jurgen Vanhalst in de verste verte niet aan wilde denken. Af en toe een pretje bij Sally, dat kon, maar niet meer bij haar komen inwonen. Dat had hij eerder al vijf jaar gedaan en in die chaos wilde hij niet meer terechtkomen.
• ‘Daar ging de ruzie over. Ik maakte haar duidelijk dat ik seffens weer naar Eef zou gaan. Ze is dan beginnen roepen en tieren en met van alles te gooien, zelfs met een strijkplank.’
• ‘Dat koelde haar niet af. Ze kwam op mij af en begon op mijn borst te slaan. Daarbij het dreigement dat ze me nooit of nooit meer met rust zou laten en dat ik moest blijven. En ja, dan heb ik een mes gepakt en gestoken, tweemaal. In het hart, ja, ongeveer.’
• ‘Ze heeft zich verdedigd, dat ook. Denk ik, want dat is geen vertraagde film of iets dat je kan terugspoelen, zo snel gaat dat.’
• ‘We zijn dan gevallen, eerst zij, denk ik, daarna ik. En ze bewoog niet meer.’