Opinie
Een volksjury is er niet om fouten van justitie toe te dekken

Het begint op te vallen. Al die vrijspraken in Brussel, Brugge en nu zelfs in Antwerpen. In het dossier van de dodelijke gijzeling van een Libanese jongen (9) in het asielcentrum Broechem mag de Palestijnse Libanees Fahmi Al Achqar (2001) vrij naar huis, hoewel hij geen thuis heeft, wat extra-problemen veroorzaakt. De andere Palestijnse Libanees Ali Mahmoud (1998) werd in hetzelfde dossier en beschuldigd van dezelfde feiten door dezelfde volksjury tot 30 jaar prison veroordeeld.

• • Het verschil is zo groot dat de buitenwacht meer uitleg wil. De pleidooien van Justine De Nys en Bart De Schrijver, de advocaten van de jonge Fahmi maakten indruk, dat zeker. Bart De Schrijver rolde gedurende drie uur de problematiek van de Palestijnse vluchtelingenkampen uit, zoals Rudi Vranckx dat op tv doet. Justine De Nys had het over de kracht van de twijfel, veroorzaakt door slordigheden in het dossier en dat waren er veel.
  • Voor mezelf was het al na één procesdag duidelijk dat niemand op de plaatsen voor publiek en pers ooit een zinnige analyse zou kunnen maken. Waarom? Een afschuwwekkende klankinstallatie in een nochtans vernieuwde assisenzaal. Van de ondervraging van de beschuldigden viel geen woord te verstaan, hoe zeer vijf tolken ook hun best deden.
  • De doortocht van de dames en heren van de lokale of federale Turnhoutse politie werd een auditieve ramp. Veel binnensmonds gemompel in de ene handmicrofoon die telkens moest worden doorgegeven, het gebrek aan klare taal en articulatie annex een bijwijlen waanzinnig spreektempo. Niets van begrepen. Komt daarbij de vertoning van, voor ons goeddeels onzichtbare talloze slides.
  • Geen van de tientallen anciens die gretig naar het justitiepaleis waren gekomen, kwam ’s anderendaags terug: ‘Ge verstaat niets!’
  • De dag, voorbehouden aan de zogeheten gerechtsdeskundigen werd andermaal een afgang voor justitie. Tot meer dan onverstaanbaar, dus slaapverwekkend gepraat in de verte kwam het niet. De hele assisenvertoning was herleid tot een onderonsje vooraan in de zaal, alsof alleen bestemd voor de beste oren van de volksjury, advocaten en magistraten.
  • Door deze volgehouden dagenlange wanvertoning gingen te veel details verloren om een zinnig oordeel te kunnen vellen over schuld en onschuld.
  • Voor de pleidooien werden allicht andere microfoons of andere schuifschakelaars gebruikt, want nu was plots alles goed hoorbaar, tot de achterste rij.
  • Toen was mogelijk ongerief reeds geschied en alom twijfel ontstaan rond het aandeel van de tweede beschuldigde. Hij werd vrijgesproken omdat, te begrijpen uit de motivatie van het arrest, na een slordig en onvolledig onderzoek niet voldoende bewijzen tegen hem konden worden gevonden. Een volksjury is er immers niet om fouten van justitie toe te dekken. Daarom dat een harde kern binnen justitie de volksjury zo snel mogelijk uit het strafwetboek wil laten verdwijnen. Dat kan al na de verkiezingen.

Di 2 oktober 2023

OOK!
Meer opinies