49 – Dag 7d – DE FINALE –
Het is toch nog meegevallen voor Polleke Van Mullem, de familie van Marjan druipt zurig af.
Het had erger kunnen uitdraaien voor de joviale Brugse facteur Polleke Van Mullem.
De volksjury had tijdens de finale weinig sympathie voor de dode Marjan Blaton over wie op dit proces heel wat zure dingen werden verteld.
Over haar en over haar familie voor wie geld en bezit het allerbelangste op aarde zou zijn geweest.
Brugge/vrijdag/12 juni 2015
“… de franke teut van Marjan”
Tijdens de replieken wees Anneke Govers, advocaat van deel 1 van de verscheurde familie Blaton, de verdediging op enkele tegenstrijdigheden.
-“Men maakt het slachtoffer zwart om haar franke teut…”
-“… maar de verdediging houdt geen rekening met de verklaringen van haar eigen cliënt.”
-“Polleke verklaarde immers dat het gesprek rustig verliep.”
-“Waarom legt hij zijn portefeuille op tafel, als hij toch maar uitstel komt vragen?”
-“Hij wist toch dat deze vrouw niet zou rusten voordat ze haar geld zou terug hebben.”
Hij had kunnen stoppen,
maar hij deed verder
Advocaat Tom Van Bockstaele, voor deel 2 van familie Blaton, herhaalde dat hij veel argumenten ziet om Polleke schuldig te verklaren aan moord, full size.
-“Hij had kunnen stoppen maar hij deed het niet, dus is het moord.”
-“In een eerste fase probeerde de beschuldigde twee keer de keel van het slachtoffer over te snijden.”
-“Het lukt niet, en dan pas begint hij te steken.”
-“Dat betekent dat hij op dat ogenblik zijn poging om te doden had kunnen stoppen.”
-“Dat gaat over meer dan luttele seconden.”
Hij wist al lang wat hij zou doen
Repliek van de openbare aanklager Yves Segaert-Vanden Bussche.
-“Polleke liep al langer met een moordplan rond.”
-“In elk geval heeft hij zijn besluit al genomen als hij op ’t Zand de bus neemt naar Blankenberge. Met een lege portefeuille en een vlindermes op zak.”
-“Hij wilde vooral vermijden dat Marjan aan iedereen zou vertellen dat hij schulden had.”
De wankele voorbedachtheid
Laatste repliek, zoals wettelijk voorzien, komt van Kris Vincke, in naam van Polleke.
-“Men weet hier van geen hout pijlen maken over die voorbedachtheid.”
-“Advocaten en procureur spreken mekaar daarover zelfs tegen.”
-“Komt daarbij dat ze mijn cliënt telkens opnieuw verwijten dat hij na de steekpartij blijkbaar nog goed kan nadenken.”
-“In een moeite wordt dan beweerd dat dit niet kan na een impulsieve daad.”
-“Nee? En wat doet de zus van het slachtoffer zelf als ze het lijk vindt? Als ze van de grootste schok bekomen is, gaat ze op zoek naar het testament.”
Het laatste troefje
Polleke Van Mullem speelt nog een troefje uit tijdens zijn laatste woord.
–“Ik heb enorme spijt van hetgeen ik gedaan heb.”
-“Bij de familie van Marjan en mijn eigen familie en vriendenkring moet ik me verontschuldigen.”
-“Ik kan het aan mezelf niet zeggen waarom ik het gedaan heb.”
Een paar uur later …
De volksjury heeft “ja” geantwoord op de schuldvraag over doodslag en “nee” op de voorbedachtheid. Voor de geschiedenis is Polleke dus GEEN moordenaar.
In het arrest staat dat de volksjury vindt dat “er onvoldoende aanwijzingen zijn dat hij de doodslag had gepland.”
Voor de volksjury ontstond het motief pas tijdens de laatste discussie tussen Polleke en Marjan.
Daarnaast staat het voor de volksjury wel vast dat Polleke Van Mullem de bedoeling had om het slachtoffer te doden.
Zo worden in de motivatie de verklaringen van de beschuldigde geciteerd. Verder is er het gebruik van een vlindermes en de plaats van de messteken om de bedoeling om te tonen toonden eveneens de bedoeling van de dader.
“Verschillende messteken zijn diep in het lichaam binnengedrongen, daarvoor diende veel kracht gebruikt te worden.”
Tenslotte merkte de volksjury op dat Polleke zijn slachtoffer stervend achterliet.
Goed, Polleke is schuldig aan doodslag.
Hoe lang moet hij nu nog in het prison zitten?
Openbaar aanklager Yves Segaert-Vanden Bussche legt uit waarom hij zijn vordering beperkt tot 18 jaar.
Op doodslag staat een maximumstraf van 30 jaar.
Om van 30 naar 18 jaar te duiken moeten er heel wat verzachtende omstandigheden zijn en die moeten aanvaard worden.
De openbare aanklager had het eerst over de ernst van de steekpartij zelf.
-“Daaruit blijkt een weerzinwekkende koelbloedigheid.”
-“Denk ook aan de manier waarop hij er alles aan deed om uit de handen van het gerecht te blijven. Hij graaide alle mogelijke bewijzen tegen hem mee.”
-“Daarna gooit hij alles her en der alles in vuilnisbakken. Hij had schrik om naar de gevangenis te moeten.”
Snel herneemt hij zijn gewone leventje.
-“’s Avonds naar Club Brugge-Beveren.”
-“Naar het casino, op café, een toertje met de motor.”
-“Hij was ontspannen, rustig, relaxed, life goes on.”
In zijn eerste verhoren probeerde Van Mullem zijn onschuld staande te houden.
-“Nadien probeert hij de schuld nog af te schuiven op de vorige klusjesman.”
-“Zijn geveinsd geheugenverlies is nog het ergste.”
-“Allemaal goedkope excuses om er zo goedkoop mogelijk van af te komen.”
-“De gerechtspsychiater stellen vast dat de beschuldigde geen empathie met het slachtoffer.”
-“Zijn ware gelaat toont hij aan vrienden door te zeggen dat hij in 15 seconden zijn eigen leven heeft kapot gemaakt maar hij rept met geen woord over het slachtoffer van wie het leven ook in 15 seconden werd kapot gemaakt.”
Anderzijds, hij heeft nooit iemand kwaad gedaan
De aanklager aanvaardt het blanco strafregister van Polleke als en verzachtende omstandigheid.
-“Toch maak ik enig voorbehoud.”
-“Hij lijkt mij veeleer een wolf in schaapsvacht.”
-“O wee, als de rustige kerel onder druk wordt gezet.”
-“Dan verandert hij van het ene moment op het andere in een meedogenloos roofdier.”
-“De brave teddybeer wordt dan een woeste grizzlybeer.”
Yves Segaert-Vanden Bussche wil aanvaarden dat Polleke in principe geen gevaar is voor de samenleving.
-“Dat kan evenwel veranderen, als hij opnieuw zou beginnen gokken.”
-“Een gokverslaving is levenslang. De gokduivel zal altijd om het hoekje blijven loeren.”
-“Ik geef hem de tweede kans die hij Marie-Antoinette niet heeft gegund.”
—“18 jaar, dat betekent dat hij over drie jaar voorwaardelijk vrijkomen.”
-“Hij zal dan bijna 71 jaar zijn.”
Heeft Polleke nog niet genoeg geleden?
Advocaat Kris Vincke is, samen met Nadia Lorenzetti, zowat het beste wat Brugge aan strafpleiters te bieden heeft.
Deze boom van een vent straalt geloofwaardigheid uit, een eigenschap die weinig advocaten bezitten.
Hij argumenteert dat een milde straf hier moet kunnen omdat Polleke een brave mens is, van vlees en bloed.
Kris Vincke vindt dat de openbare aanklager ietwat heeft overdreven.
-“Hoe kunt ge nu zeggen dat Polleke na de feiten zijn leven gewoon verder zette?”
-“Allez kom, zijn kennissen zagen snel dat hij uit zijn gewone doen was.”
-“Hij die nooit zweeg, was nu aan de stille kant.”
-“Hij ging zelfs vroeger weg op een barbecue.”
-“En als hij bekent, begint hij te snikken.”
-“Die man heeft spijt. Hij zegt op dat moment dat hij opgelucht is.”
Kris Vincke vergelijkt het karakter van Polleke met Pietje Piuk, een personage uit kinderboeken.
-“Die deed ook altijd alles voor de mensen rondom zich.”
-“Zelfs fysiek lijkt hij er een beetje op.”
-“Pol was altijd en overal sociaal geëngageerd.”
-“En wat heeft hij allemaal niet meegemaakt? Zijn langdurig zieke vader, de drugsverslaafde dochter en, het ergst, het dodelijk verkeersongeval van zijn zoon Serge.”
-“Serge ws een kopietje van Pol.”
-“Hij heeft dat nooit kunnen verwerken.”
-“Toch probeerde hij zijn verdriet te verbergen voor de buitenwereld.”
-“Hij zorgde ervoor dat niemand zag dat hij elke dag stond te wenen aan het graf van Serge.”
Het blanco strafblad van Polleke Van Mullem wordt door de verdediging dik in de verf gezet.
-“Dat kan tellen voor een motard die zoveel kilometers aflegde. Hij is zelfs nog niet veroordeeld door de politierechtbank.”
-“Zo goed als alle getuigen dragen de Bruggeling vandaag nog steeds een warm hart toe.”
-“Hier staat een doodbrave mens die iets verschrikkelijks gedaan heeft.”
“En zeg niet dat het u niet kan overkomen.
Ik heb hier in Brugge onlangs een vrouw verdedigd voor poging doodslag en brandstichting.
Die vrouw had hier ooit in de jury gezeten.”
Advocaat Vincke geeft toe dat zijn cliënt kampte met een gokverslaving. Nu heeft hij echter wel een vangnet, waardoor die dreiging ook veel kleiner wordt.
-“Is de maatschappij veiliger als Pol Van Mullem 18 jaar opgesloten zit? Ik denk het niet. Ik kom u geen drie jaar vragen, de minimumstraf, maar ook geen 18.”
-“Ergens mooi tussenin, dat zou juist zijn.”
Laatste argument,
beste argument
-“Pol heeft hier enkele malen gezegd dat het zijn enige wens is voor zijn kleinkinderen te kunnen zorgen.
-“Zonder de feiten was hij nu de gedroomde bompa. Laat hem zijn rol als bompa opnemen.”
Of Polleke nog iets te zeggen heeft?
-“Ik heb niets meer te zeggen, mevrouw de voorzitter.”
-“Ik dank de juryleden voor wat ze voor mij gedaan hebben.”
Klopt, ze zwakten moord af tot doodslag.
Het klinkt aannemelijk
Op weg naar middernacht horen we dat de genaamde Leopold Van Mullen tot 15 jaar prison wordt veroordeeld.
In de obligate motivering van de strafmaat staat dat het om ernstige feiten gaat en dat het slachtoffer zich bewust is geweest van wat er gebeurde en dat ze een erge doodstrijd moet hebben meegemaakt.
-“Hij heeft een stervend slachtoffer achtergelaten.”
Pluspunten zijn het blanco strafregister, zijn perfecte staat van dienst als postbode en het feit dat hij volgens de psychiaters geen gevaar vormt.
Geen persoonlijke noot
Voorzitter Fabienne De Tandt had geen persoonlijke boodschap en hield het bij het traditionele “U hebt het arrest aanhoord. Niemand heeft het recht om iemand anders het leven te ontnemen. Ik spoor u aan om met moed en gelatenheid uw straf te ondergaan. U kan nu reeds beginnen met het organiseren van uw terugkeer in de maatschappij.”
Minder kon niet, echt niet
Advocaat Kris Vincke klonk tevreden.
-“Vijftien jaar was ook onze bedoeling bij de start van het proces.”
-“Minder mochten we ook niet verwachten, hij heeft zich na de feiten bijvoorbeeld niet aangegeven.”
-“De volksjury heeft ons geloofd: hij heeft inderdaad gehandeld in een opwelling.”
Wat vindt de familie Blaton ervan?
Toen ze hoorden dat de procureurs “slechts” 18 jaar vorderde, hadden ze ontstemd de zaal verlaten.
Advocaat Anneke Govers:
-“Dit is een straf die kon verwacht worden.”
-“Daar had een andere kwalificatie niet veel aan veranderd.”
-“De familie had inderdaad een hogere vordering verwacht, maar in dit dossier waren de verzachtende omstandigheden nu eenmaal overduidelijk.”
-“Uiteindelijk zullen ze met deze straf wel tevreden kunnen zijn.”
