Queen wordt King
Hoewel ik vrijwel nooit tv kijk, behalve naar Lionel Messi, ben ik ditmaal om 11 uur in de zetel gaan zitten – voor eventjes – maar ben pas om 18u15 opgestaan.
Al die kostuums met hun symboliek.
Al die eretekens, in ruil voor een gehavend verleden.
Al die getemde paarden.
Al die gezichten zonder uitdrukking.
Al die voeten die nooit moe worden.
Al die perfect beheersbare ingewanden.
Ik in de ban van de gekostumeerde exit van de Queen.
Of beter, in de ban van de BBC.
Hoe die zender zo’n event, verspreid over zo veel uren en over zo veel oppervlakte, foutloos in beeld kan brengen, met daarbij commentaar om ademloos naar te luisteren.
Nooit een mankement met de klank.
Geen beeld te vroeg, geen beeld te laat.
Geen beeld onscherp of ongepast.
Geen hakkelaars in de studio.
Alsof die uitvaart al tientallen malen gerepeteerd werd.
Ik zag honderdduizenden mensen.
Discreet in rouwkledij, niet alleen in paleizen, tv-studio’s, maar ook langs de straatkant.
Nooit zo veel witte hemden en zwarte dassen gezien.
Wat me ook opviel: daar, in het Verenigd Koninkrijk, wordt iedereen als toneelspeler geboren.
Ze spelen hun rol, zelfs na hun dood.
Geheimen nemen ze mee in hun graf.
Gust Verwerft/maandag/19 september 2022