Vorige geschriften 45 – Als een krachtige man zijn zaad niet kwijt kan

Geplaatst op 13/08/202213/08/2022 door Gust Verwerft

Fragmenten uit onze vorige boeken

(…)

De vragen blijven komen voor de beschuldigde.
Of Gabby ook niet een beetje zin had en instemde met een avontuurtje tijdens een zomernacht?
De ene keer zegt hij ja, de andere keer nee.

De voorzitter voelt de situatie aan.
‘Of is het nog op een andere manier gegaan dan wat gij tot nu toe hebt gezegd?
Ik begrijp dat het voor u moeilijk is, maar u krijgt nu de kans te zeggen wat u misschien nooit hebt durven zeggen.’

Erwin grijpt de kans niet.
‘Nee, meneer.’

Onderzoeksrechter Victor Croonenberghs is de laatste getuige vandaag.
De voorzitter wil meteen naar de kern van de zaak gaan.

Vraag: Was het in het begin een vrijpartij met wederzijdse toestemming?
Antwoord: ‘Nee, dat werd hij het eerste verhoor niet gezegd.
Hij heeft gezegd dat Gabby zich bij de toestand neerlegde en dat hij zijn ding mocht doen, op voorwaarde dat hij haar geen pijn zou doen.’

Is de onderzoeksrechter iets opgevallen tijdens de ondervraging?
‘Ja, hij vroeg de hele tijd wat de gevolgen zouden zijn.
Hij vroeg me wat de maximumstraf was voor wat hij had gedaan.’

Weet de onderzoeksrechter iets af van incidenten?
‘Incidenten? Ik hem geïntimideerd? Nee, het was een rustig verhoor.’

De onderzoeksrechter reageert verrast op de vragen van de voorzitter.
‘Ik heb een herverhoor laten doen vanwege onduidelijkheden, over de gsm bijvoorbeeld.’

Vraag:
‘En tijdens dat herverhoor laat de beschuldigde noteren dat hij door u veel te hard werd aangepakt.’
Antwoord:
‘Te hard aangepakt? Ik weet niet waar dat vandaan komt. Ik heb dat alleszins niet vastgesteld.’

De voorzitter wil een confrontatie.
‘Meneer, gij hoort nu wat de onderzoeksrechter zegt.’
Reactie:
‘Het is wel zo, meneer. Hij verhief voortdurend zijn stem en ik was bang van hem.’

De getuige reageert korzelig.
‘Is dat zo? Ik heb dat niet ondervonden en ik had de indruk niet.’

Derde procesdag.
Deze sinistere hoogmis van het strafrecht vordert moeizaam.

De notoire Leuvense professor Wim Van De Voorde mag, in zijn bijverdienste als wetsdokter, een uur lang met PowerPoint en video uitleggen hoe Gabby is gestorven en hoe ze moet geleden hebben.
De professor is het gewoon te spreken voor een groot publiek.
Hij weet wat mensen graag horen.

‘Het was alsof er een auto over haar decolleté was gereden, zo hard heeft hij gestampt en is hij blijven stampen.’
‘Nooit in mijn loopbaan heb ik dergelijk geweld gezien, toegebracht door een menselijke kracht.
Zelfs haar slokdarm was afgescheurd.
De halsslagader was eveneens afgescheurd zodat zij stikte in haar bloed.’
‘Het steeds erger wordende geweld kan verklaard worden door het feit dat zijn zaadlozing uitbleef.’

Gerechtspsychiater Chris Dillen is, zoals altijd, op zijn zware motor van Hoboken naar Tongeren gekomen om zijn visie te geven op dit dossier van ‘seksuele handelingen’ zoals het verbloemd in alle documenten staat.

Sneller sprekend dan ooit, brouwt hij ter plekke een theorie die iedereen doet opkijken.
Volgens deze geleerde man die voor justitie driehonderd expertises per jaar doet, heeft Erwin die nacht virtueel sadistisch wraak genomen op zijn moeder, die hem als kind heeft verlaten.

(…)

Fragment uit ons boek De Kracht van het Kwaad
– pagina 196 en volgende.