Uit vorige geschriften 23 – Een pakje frieten smaakt altijd, ook na een moord

Geplaatst op door

(…)

Maurits bekijkt aandachtig wat hij heeft aangericht.
“Ik voelde me opgelucht, maar ik had geen tijd te verliezen. Ik moest maken dat ik wegkwam voor mijn pa of zus thuiskwam.”

Hij legt zijn rochelende moeder recht in bed, hij veegt het bebloede mes af aan de bovenste deken en dekt alles toe met een bedsprei. In de keuken spoelt hij het mes af en legt het in de gootsteen. Hij was zijn bebloede handen, trekt de deur achter zich dicht en rijdt via de autosnelweg naar Gent.

“Ja, ik heb mijn jas de hele tijd aan gehad. Ik wist dat het niet de moeite was om hem uit te trekken.”

Op weg naar Gent blijft Maurits in de greep van zijn ijzeren logica.
“Het was de enige oplossing.”

Hij beseft dat het een lange avond zal worden en dat hij niets te eten of te drinken zal krijgen.
Aan het tankstation koopt hij een cola en een stuk chocolade.

In Gent vindt hij niet zo dadelijk de gevangenis aan de Nieuwewandeling en raakt hij de weg kwijt.
Hij koopt eerst een pakje frieten, zonder zout, dat hij rustig opeet.

Maurits staat voor de grote poort van de Gentse gevangenis en moet een tijdje zoeken naar een belletje.
“Ik kom me aangeven, ik heb een moord gepleegd”, roept hij door de deurtelefoon.
Hij wordt niet geloofd.
“Ja? Is ’t waar? Ga u dan maar eerst aanbieden bij de politie of de rijkswacht.”
Maurits belt nogmaals om te vragen waar hij die politie of rijkswacht kan vinden.
Er wordt niet meer geantwoord.

Hij rijdt naar de rijkswachtkazerne in de Ridderstraat.
Dat herinnert hij zich uit zijn legertijd.
De kazerne blijkt afgebroken te zijn.

Hij klampt een politiepatrouille aan.
Men denkt met een gek te maken te hebben en stuurt hem naar de permanentie van de politie in de Belfortstraat.

Daar staat hij om 21 uur stipt oog in oog met agent Frank Vanden Broecke.

“Ik heb mijn ma in haar bed doodgestoken.
Ze dronk al zo lang.
Ik ben opgelucht en blij dat de kwelling voorbij is.
Het is spijtig dat dit de enige oplossing was.”

De agent gelooft hem niet.
Is deze keurige jongeman een student die een weddenschap wil winnen?
Er is nergens een melding van een moord binnengekomen.
Waarom zou iemand uit Zele zich in Gent komen aangeven?

Vanden Broecke haalt er inspecteur Walter De Vos en adjunct-commissaris Paul Segers bij.
Maurits blijft de kalmte zelf.
Een alcoholtest is negatief.
Hij laat een bloed- en urinestaal afnemen.
De politie van Zele wordt opgebeld.

(…)

Uit het boek “Moord als Enige Oplossing”

Lees verder in één van onze vorige boeken…

VORIGE